فرخ رو پارسا؛ نخستین زن در چند رشته

او در کنار آموزش در دبستان و دبیرستان در تهران و مشهد، به همراه خواهرش تار و ویلون مشق می‌کرد.

۲۰ ساله بود که از دانشسرای تربیت دبیری تهران در رشته دانش‌های طبیعی فارغ‌التحصیل شد. سپس در کنار شغل آموزگاری، در دانشگاه تهران پزشکی خواند.

۲۸ ساله بود که پزشک شد اما این رشته را رها کرد و در کارها و شغل‌های فرهنگی باقی ماند.

۳۸ ساله بود که نخستین مدیرکل زن در ایران شد و اداره دبیرخانه دانشگاه ملی را به عهده گرفت.

۴۱ ساله بود که با نخستین نمایندگان زن به مجلس شورای ملی راه یافت و در پارلمان، ریاست چند کمیسیون را پذیرفت.

۴۶ ساله بود که به عنوان نخستین وزیر زن در تاریخ ایران حدود ۷ سال آموزش و پرورش کشور را اداره کرد و در این مدت چندین تشکل ویژه زنان مانند انجمن بانوان فرهنگی، شورای همکاری جمعیت‌های بانوان ایرانی، سازمان زنان ایرانی، خانه زن، شورای ورزشی بانوان، و جمعیت زنان دانشگاهی ایران را پدید آورد.

از آنجا که او زبان عربی را از درس‌های اجباری دبیرستان‌ها حذف کرد، به ارزیابی گواهی‌های طلاب حوزه‌ها در آموزش و پرورش پایان داد و چادر را در مدارس منسوخ کرد و این اقدامات در پرونده او در ساواک به علت مخالفت‌اش با آن سازمان منظور شد، پس از انقلاب ۵۷ این کارها را "حیف و میل اموال بیت‌المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری مؤثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران" نامیدند و در دادگاه شرع، مبنای "کیفرخواست دادگاه انقلاب" قرار دادند.

او در دفاع خود گفت: »متأسفم از این که اتهاماتی به من وارد شده که دلیل و اساس محکمی ندارد و این عمل باعث تشتت افکار من شده است. در اتهامات وارد شده به من، حتا دین مرا مورد تردید قرار داده‌اند... راجع به غارت بیت‌المال که بزرگترین اتهام من است، باید بگویم من این مسأله را تکذیب می‌کنم، زیرا در تمام طول خدمت، من نه کار مالی و نه سروکاری با حساب و دفتر داشتم. اینها که به من اتهامات دزدی چند میلیونی وارد کرده‌اند، باید بگویند این پولها را من از چه طریقی و از کجا سرقت کرده‌ام؟".

مأموران دادگاه انقلاب سرانجام پس از نُه نشست، برای او حكم اعدام صادر كردند, او را به دار آویختند و چون طناب دار پاره شد, تیربارانش کردند.

فرخ‌رو پارسای در ۵۷ سالگی در تهران درگذشت.