چهارم خرداد ۱۳۲۲: ۷۷ سال پیش در چنین روزی نفیسه ریاحی در استکهلم پایتخت سوئد زاده شد. او نخستین انیمِیشن‌ساز یا انیماتور زن ایرانی است.
پدر نفیسه ریاحی افسر بلندپایه پشتیبان حکومت ملی دکتر مصدق بود و مادرش ذوق هنری داشت.
او در سوئد و انگلیس به مدرسه رفت و ۱۹ ساله بود که به دانشکده هنرهای زیبای ژنو سوئیس راه یافت.
۲۳ ساله بود که به تهران رفت و مدرس دانشکده هنرهای دراماتیک شد.
۲۷ ساله بود که نگاره‌های کتاب "پول و اقتصاد" اثر داریوش آشوری را کشید که جایزه بهترین تصویرگری کتاب کودک یونسکو را در آن سال برد.
او در این اثر از ترفندهای ناشناخته‌ای مانند تجسم بافت‌ها توسط اشیای برجسته بهره گرفت.
او سپس به بلژیک رفت و ۲۸ ساله بود که در ساخت انیمِیشن فیلم پرآوازه ویژه کودکان به نام "لوک خوش‌شانس" همکاری فعال کرد.
پس از چندی کار و تکمیل تحصیل در فرانسه به ایران برگشت و همکاری گسترده‌ای را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد و چندین فیلم پویانمایی (انیمِیشن) ساخت.
۲۹ ساله بود که یکی از ماندگارترین فیلم‌های انیمِیشن‌اش به نام "چقدر می‌دونم" را بر پرده سینماها برد. در این فیلم کودک می‌خواهد به راز سلسله اعداد پی ببرد و دانش خود را در این باره با جهان واقعی ملموس سازگار کند. آموزگار سرگرم آموزش اعداد بنیادین به کودک است و زندگی پرسش‌هایی پیش چشم او می‌آورد و او را وا می‌دارد که از راه آموخته‌هایش پاسخی برای آنها بیابد اما باز با پرسش‌های تازه‌تری روبرو می‌شود که او را به فکر فرو می‌برد. به این ترتیب همیشه پرسشی برجا می‌ماند.
او افزون بر فیلم‌سازی و کارگردانی، تصویرگری چندین کتاب را پذیرفت و با کار خود بار آموزشی و جذابیت آن آثار را دو چندان ساخت.
۳۰ ساله بود که یکی از ماندگارترین کارهای خود را با نگارگری "هفت خان رستم" افسانه‌ای از روزگار ساسانیان اثر م. آزاد ارائه داد و برای شبیه‌سازی نقش‌های برجسته روی ظرف‌های سیمین و زرین باقیمانده از آن روزگار، از سایه‌روشن‌های دقیق توسط رنگ‌های جوهری برای حجم‌نمایی و دقت در ساخت‌وساز نقش‌ها بهره جست.
در آخرین سال زندگی با وجود درگیری سخت با سرطان، نمایشگاهی از آثارش در کاخ سازمان ملل متحد در ژنو سوئیس برپا کرد که با استقبال بسیار روبرو شد.
می‌گفت: "بیماری مثل دارایی ما جزو جدانشدنی ماست".
نفیسه ریاحی در ۵۷ سالگی در ژنو درگذشت.
