به مناسبت آغاز شصت سالگی شاهزاده‌ی ایران؛ با من یا بدون من این تنها راه شماست: اتحاد برای ایران!
آبان‌ماه برای نسل‌های پیش از انقلاب با ۴ آبان زادروز «شاه» و ۹ آبان زادروز «ولیعهد» گره خورده بود. اکنون سال‌هاست که ۷ آبان نیز به نام روز کوروش بزرگ به مناسبت ورود شاهنشاه هخامنشی به بابِل و اعلام آزادی اسیران یهودی و فرهنگ رواداری از سوی خود مردم در ذهن نسل‌های جوانتر نقش بسته و با این روزها حتی «هفته پادشاهی» برگزار می‌کنند.
اینک صد و یک سال از تولد شاه فقید می‌گذرد و ولیعهدش شصت سالگی آغاز می‌کند. آنچه در بررسی روند فکری و سیاسی شاهزاده‌ی ایران جلب توجه می‌کند، چه در گفتگوها و چه در کتاب‌های «نسیم دگرگونی» و «زمان انتخاب» و شعار «امروز فقط اتحاد» و به تازگی نیز «پیمان نوین»، از یکسو پختگی و تجربه‌ی وی از «مردم» بطور کلی، و از سوی دیگر پایبندی وی به مبانی مردمی و ملّی بسی فراتر از خود و خانواده‌اش است.
پدربزرگش رضاشاه برای رشد و آبادی ایران و عبور از دوران سیاه قاجار تلاش کرد و برای اینکه این روند ادامه یابد آن را به ولیعهدش واگذاشت.
پدرش محمدرضاشاه خدمات پدر را چنان گسترش داد که ارتجاعِ سرخ و سیاه مشروعه هرگز از پس نابودی آنها برنیامد. ولی هنگامی که زمان «انتخاب» با «انقلاب» رسید، گذاشت تا مردم بین «تمدن بزرگ» و «وحشت بزرگ» تصمیم بگیرند. اگرچه بسیاری حاضر نیستند مسئولیت «انتخاب انقلابی» خود را بپذیرند!
جهان سال‌هاست که نه تنها مانند دوران رضاشاه نیست بلکه با زمانی هم که مردم با دیدن صورت رهبر مرتجع‌شان در ماه «ولی فقیه» را بر «شاه» ترجیح دادند نیز بسیار تفاوت دارد. شاهزاده‌ی ایران در گفتگوها به صراحت تأکید کرده است که دفاع از نهاد پادشاهی کار طرفداران این نهاد است و نه پادشاه! چنانکه طرفداری از نهاد ریاست جمهوری نیز وظیفه‌ی طرفداران جمهوریست و نه آنهایی که خود را احتمالا رئیس جمهور تصور می‌کنند!
با اینهمه اگرچه مدعیان ریاست جمهوری بسیارند اما تنها جانشین پادشاهی هیچ ادعایی بر تاج و تخت ندارد مگر اینکه مردم آن را بخواهند! این نکته که شاهزاده‌ی ایران، امروز را با دوران روی کار آمدن پدربزرگ و پدرش اشتباه نمی‌گیرد، مهمترین نقطه‌ی قوت اوست: یادآوری مداوم مسئولیت مردم در تصمیم، انتخاب و عملکردشان!
شاهزاده رضا پهلوی با اینکه بخش مهمی از مردم سال‌هاست نام خانواده و خودش را صدا می‌زنند اما نه از این اقبال و محبوبیت سوء استفاده می‌کند و نه جنبش اجتماعی را به سرنوشت فردی خود گره می‌زند. تلاشش بی‌قید و شرط است و این را در پیمان نوین نیز که فراتر از وی و اکنون، به گستردگی ایران و آینده، تنظیم شده می‌توان دید:
با من یا بدون من! تنها راه شما اتحاد برای ایران است!
