در عالم خیال تصور کنیم که در یک بامداد آفتابی، علی خامنه ای از تخت خود بیرون می آید و از پنجره کاخ جماران به مناظر نگاه می‌کند و می‌بیند که اسرائیل نیست،
اسرائیل دیگر وجود ندارد.
اسرائیل نابود شده است.
اسرائیل از نقشه جغرافیا محو گردیده است.
شاید دلش خنک شود، اما حتماً باید از خود بپرسد که حالا چه چیز؟
نابودی اسرائیل چه سودی برای ملت ایران دارد؟
آیا اگر اسرائیل برود فقر و گرسنگی از ایران نیز خواهد رفت؟
سوء مدیریت در اداره کشور ایران رخت برخواهد بست ؟
آیا فقر و جهل و گرسنگی و بیماری تمام خواهد شد؟
آیا سران حکومت دزدی و چپاول را متوقف خواهند ساخت؟
چه سودی برای ملت ایران دارد؟
کدام دسته گل را به این ملت رنج دیده اهدا خواهد کرد؟
در بهبود وضع آن چه تاثیری می تواند بگذارد؟
شد یک زیان نیز برای آنها داشته باشد، زیرا از این پس دیگر بهانه ای ندارند که بمب اتم درست کند، موشک بسازد، به گروه‌های تروریستی مرتباً پول و اسلحه برسانند، چون ظاهراً آنها به هدف خود رسیدند و با چنین امری دکان خود را تعطیل خواهند کرد.
۴۲ سال است که از نابودی اسرائیل سخن می‌گویند، واقعا ممکن است باور کردنی نباشد که چگونه یک حکومت بیش از یک نسل و نیم به فکر نابودی یک کشور دیگر است.
کشوری که در سازمان ملل عضویت دارد.
کشوری که دیگران آن را به رسمیت شناخته اند.
کشوری که مهد دانش و یکتاپرستی است.
کشوری که نشان دموکراسی و اهمیت سران رژیم به رفاه ملت خویش است.
حکومتی که در آن یک یهودی و مسلمان،مسیحی و دروزی در کمال صلح و صفا در کنار یکدیگر زندگی می کنند.
کشوری که از نظر تولید ملی از دیدگاه درآمد سرانه و از نظر تامین رفاه مردم جزء بهترین ها و پیشرفته ترین ها قرار دارد.
بجای آنکه به فکر نابودی اسرائیل باشید بیایید و از تجربیات اسرائیل بیاموزید. به یاد آورید که پیش از به قدرت رسیدن شما و قبل از آنکه ایران را چنین ویران بسازید، اسرائیل و ایران دو دوست در منطقه بودند و به یکدیگر یاری می‌رساند و در برابر دشمنان مشترک ایستادگی می کردند و پیروز می گردیدند.
اما حالا شما ۴۲ سال است که می‌گویید نابود باید گردد، اعضای بیکار و بی لیاقت مجلس شورای اسلامی که پول می‌گیرند و هیچ نمی کنند می‌آیند و ظاهراً لایحه‌ای را به حکومت و دولت و مجلس ارائه می‌کنند که باید در طول ۲۰ سال آینده اسرائیل نابود گردد.
آیا ماجراجویانی، ستیزه جویانی چنین در هیچ کشور جهان و در هیچ دوران تاریخ بشریت به یاد دارید؟
نمایندگانی که از جیب ملت ایران می خورند و وظیفه آنها دلسوزی و تامین رفاه مردم است می‌آیند و چنین لایحه ای را ارائه می‌کنند؟
تنها از ستیز و جنگ و خونریزی سخن می‌گویند؟
شرم ندارند که حتی یک گام برای رفاه مردم ایران برنداشته و برنمی‌دارند؟
تنها نابودی؟ تنها جنگ؟ تنها خونریزی؟ تنها ستیز؟
و این یک امر مسلم است و تاریخ آن را بسیار آزموده است که هر حکومتی که فاقد توانایی و لیاقت تلاش در راه بهبود زندگی مردم را دارد تلاش خواهد کرد که توجه آنها را به موضوع‌های دیگر منحرف کند.
جمال عبدالناصر را به یاد داریم که در تامین رفاه مردم مصر باز مانده بود اما در همان حال مرتبا آتش جنگ و ستیز را شعله ورتر می ساخت.
مرتباً از نابودی اسرائیل سخن می‌گفت و خود را رهبر کشورهای آفریقایی و جهان عرب و دنیای اسلام لقب میداد.
جمال عبدالناصر برای رفاه مردم مصر حتی یک گام بر نداشت و از دیرباز حکومت اسلامی ایران می گوید که اسرائیل باید نابود گردد و می گوید که آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند.
ستیز با اسرائیل و دشمنی و خصومت با ایالات متحده به سیاست مرکزی رژیم ایران مبدل شده است و در این راه همه امکانات مالی و معنوی ایران را بسیج کردند و همیشه سرشان به سنگ خورده است.
اما از رو نمی روند و به این ادعاها همچنین ادامه می‌دهند.
گفته بودند که اسرائیل را در طول پنج دقیقه می توانند نابود سازند اما می‌بینیم که اسرائیل فعالیت گسترده‌ای در داخل ایران برای مهار کردن تجاوزگری های حکومت دارد.
هنوز هم قتل محسن فخری زاده را به گردن اسرائیل انداخته و تهدید می‌کنند که شدیداً از این کشور و مردم آن انتقام خواهند گرفت.
یک سال از هلاکت قاسم سلیمانی می‌گذارد و هیچ غلطی نتوانستند بکنند فقط حرف می‌زنند و عین الاسد نیز یک امر نمایشی بود و نه بیشتر.
حساب کنید که در این ۴۲سال برای گسترش نفوذ خود در منطقه چقدر از پول ملت ایران را هزینه کردند:
یک میلیارد؟ ۵ میلیارد؟ ده میلیارد و ۱۰۰ میلیارد؟
نه خیلی بیشتر.
آنها آنچه را که ملت ایران دارد در این راه وقف کردند و هزینه کردند و امروز بنگرید که چه نتیجه ای گرفتند.
اسرائیل از یک کشور فقیر، امروز به یک ابرقدرت مبدل شده است که مردمان از رفاه کامل برخوردار هستند و یکی از بالاترین ها در جهان است و در ایران چه اتفاقی افتاد؟
یک کشور ثروتمند را تحویل گرفتند و آن را به یک کشور فقیر،مفلوک بیمار مبدل ساختند.
این است دستاورد آنها.
این است هنگامی که روی موشک خود می‌نویسند که اسرائیل باید نابود گردد. تنها شعار می دهند.
تنها بر طبل جنگ می‌کوبند زیرا جز این هنری ندارند.
حکومتی فاسد برپا ساختند که نه فقط افراد لیاقت مدیریت کشور را ندارند بلکه تنها هنرشان دزدی و چپاول است.
حساب کنید که اگر انتقال پول به سازمان‌های ترور متوقف شود آنها از کجا می توانند به دزدی و چپاول و غارت ادامه دهند؟
اگر برنامه های اتمی و موشکی را دنبال نکنند چگونه می توانند میلیون ها و شاید میلیاردها دلار از پول ملت ایران را به خارج بفرستد و در آنجا کاخ بخرند و زندگی پادشاهی برای خود تأمین کنند؟
آنها ۴۲ سال شعار مرگ بر اسرائیل سر دادند و امید داشتند که کشورهای عرب و مسلمان منطقه را تحت سیطره خود درآورند و آنها را برای نابودی اسرائیل گوشت دم توپ کنند.
جنگ هشت ساله با عراق را سالیان دراز با شعار راه قدس از کربلا میگذرد ادامه دادند و نتیجه چه شد؟
آنها خواستند خود را به همسایگی و هم مرزی اسرائیل برسانند و امروز اسرائیل است که به مرزهای جنوبی ایران راه یافته و در آنجا جا خوش کرده است.
پس در امید خیال گونه خود برای نابودی اسرائیل چه پیروزی بدست آوردند؟
کشورهای عرب که خواهان نابودی اسرائیل بودند دریافتند که این ستیز بیهوده است و به مصالح ملی آنها لطمه می‌زند و بهتر آن است که راه صلح را در پیش بگیرند و دشمنان دیروز به دوستان امروز مبدل شدند.
اما در حکومت ایران چه؟
ایران در سالیان دراز پیش از به روی صحنه آمدن این حکومت نابکار صحنه دوستی و همکاری بین دو ملت ایران و اسرائیل بوده است.
شما آمدید و آن را به دشمنی مبدل ساختید و آنچه به دست آوردید تنها ایجاد نفرت در میان ملت های منطقه و انزوای خودتان بوده است.
شما مدت ۴۲ سال کوشیدید افکار دوستانه ملت ایران نسبت به اسرائیل را به سوی همکاری و همدردی و مبارزه با گروه‌های تروریستی فلسطینی بسیج کنید که نتوانستید.
۴۲ سال…
و امروز مردم ایران در خیابان ها شعار می دهند: نه غزه نه لبنان
امروز ایرانیان می‌بینند که گروه‌های تروریستی که ادعای محرومیت و مظلومیت دارند در واقع جزو گروه‌های تروریستی چیزی نیستند.
مردم ایران می بینند که حکومت این گروه‌ها را وسیله قرار داده است که ملت ایران را سرکوب کند و بر منطقه مسلط شود و به خیال باطل اسرائیل را نابود کند.
مردم ایران هرگز خصومتی نسبت به اسرائیل نداشته اند و اسرائیلی ها نیز هیچ دشمنی و ستیزی با ملت خوب ایران ندارند.
بیایید و در اسرائیل گردش کنید و ببینید که مردم این کشور و ایرانی‌هایی که در این سرزمین زیست می‌کنند چه مهر و محبت و احترامی نسبت به فرهنگ ایران زمین و پیشینه تاریخی آنان دارند.
تا چه حد مردم اسرائیل موسیقی ایرانی را دوست می‌دارند و به هنر ایرانی ارزش می گذارند و خواهان بازگشت آن ایام همکاری و همزیستی و دوستی بین دو ملت هستند.
شما آب در هاون می کوبید و هیچ سودی از ادامه این ستیز نخواهید برد.
دکانی درست کرده اید که بدزدید و غارت کنید.
اگر تصورتان آن است که برای همیشه می‌توانید به این شیوه ادامه دهید سخت در اشتباه هستید.
انقلاب‌های بزرگ جهان به طور ناگهانی به وقوع پیوسته است و امروز در ایران همه شرایط برای خیزش گسترده مردمی مهیا شده است و شما همچنان از مرگ سخن می‌گوید و از جنگ و نابودی حرف می‌زنید و برای انهدام دیگران شعار می‌دهید زیرا هنر دیگری جز این ندارید…
