این انکار حکومت ایران که در غرق شدن شماری از شهروندان افغانی در مرز بین دو کشور هیچ گونه تقصیری نداشته، و اصولا چنین واقعه ای رخ نداده، موجب شگفتی محافل خبری نشد – زیرا این نخستین بار نیست که رژیم ایران خطاکاری ها و جنایات خود را انکار می کند – که یک نمونه آن، انکار شلیک موشک به سوی هواپیمای اوکراینی و کشتن همه سرنشینان آن شد.
رژیم ایران این جنایت خود را به مدت چند روز انکار کرد و پس از آن که دریافت فیلم ها و اسناد قابل اعتمادی برای اثبات این اتهام وجود دارد، ناچار به تایید آن شد.
فرماندهان سپاه پاسداران که ادعا کردند هواپیمای اوکراینی را با یک موشک کروز آمریکایی اشتباه گرفته بودند، افزودند که اگر عکس ها و فیلم ها و دیگر مدارک اثبات جرم نبود، میتوانستند برای ابد مسئولیت خود را در مسنجر ساختن هواپیمای اوکراینی، که اکثر مسافران آن ایرانی بودند، انکار کنند و هرگز کسی متوجه نمی شد.
آن ها برای ادامه پنهان نگاه داشتن واقعیات ماجرا، از بازگرداندن جعبه سیاه به شرکت هواپیمایی اوکراین خودداری می ورزند و هرکس را که به افشاگری بپردازد، و یا حتی در تظاهرات شرکت کند، روانه زندان می سازند.
تصور می روزد که با انکار قتل و به دریاچه انداختن شماری از شهروندان افغانی که جویای کار در ایران بودند، همین شیوه را دنبال می کنند، ولی وزارت خارجه افغانستان اعلام کرده که این ماجرای دردناک را رها نخواهد کرد و تا هنگامی که واقعیات در مورد چگونگی این ماجرا، و نقش مرزبانان حکومت ایران در این جنایت، بیکار نخواهد نشست.
