هر چند روز به چند روز می بینیم که در نشریات ایران اخبار بالا پائین رفتن سهام و ارز پخش میگردد.
گاه گاهی با یک وزیر یا اقتصاد دان یا بغال محله هم مصاحبه میشود و آنها داد سخن در باره اقتصاد آینده و نوسان بازار بورس و دلار میدهند.
اما اینها برای چیست؟
رژیم نیاز دارد که پول را از جیب مردم خارج و به جیب اشغالگران اسلامی سرازیر کند، این امر معمولان از طریق کنترل بهره بانکی و اقتصاد آزاد انجام میگردد، ولی در مملکتی که رئیس بانک مرکزی آن میگوید من هیچ قدرتی ندارم، روش های معمول دانش اقتصاد بی فایده است.
پس رژیم گاه گاه بورس و دلار را بالا میبرد و کمی هم استفاده به جیب مردم عادی که در این کار شرکت میکنند میرسد، ولی سپس با یک دوره رکود همه پولها به جیب آقازاده ها و آخوند ها بازمیگردد.
چرا استفاده اول؟
این ۲ فایده دارد چون نوثروتمندان ذوق زده شده و به دوستان و خانواده خود سفارش این سرمایه گذاری ها را میکنند. دوم هم اینکه مثل تمام کازینو داران جهان میدانند که قمارباز تا پیراهن خود را هم از دست ندهد دوباره به پای میز قمار بر میگردد، حالا یک کم خوشحال میشود و با اشتهای بیشتر بر میگردد و تمام زندگی خود را روی میز قمار میگذارد.
آیا در قمار بورس استفاده ای هم هست؟
به نظر میرسد که برخی شرکت ها و بازیکنان به سرمایه گذاران قول استفاده های ۵۰ یا ۶۰ درصدی هم میدهند که بسیار فریب دهنده هستند چون هیچ امکانی برای چنین بهره های دراز مدتی در جهان نیست. در این زمان قمارباز سرمایه خود را در اختیار کازینو شیادین میگذارد و شاید چند روزی هم شاهد افزایش پولش باشد ولی بزودی پول و کازینو ناپدید میشوند.
فرض هم بگیریم که کازینو ناپدید نشود و با صداقت بهره پول شما را هم بدهد، آیا قمارباز نرخ تورم در کشور خود را هم در محاسبات آورده است؟
شما ۶۰ درصد بهره میگیرید ولی تورم کشور ۷۰ یا ۸۰ درصد است یعنی شما سالانه ۲۰ درصد پول خود را آتش زده اید.
اصولا چرا یک کازینو اجازه میدهد دیگران در آنجا سرمایه گذاری یا قمار کنند؟ این به این دلیل است که کار ریسک فراوان دارد و آنها میخواهند در ریسک شرکا زیاد تر باشند تا اگر شکست خوردند این ضرر بین شرکا تقسیم شود و زیاد آزار دهنده برای یک نفر نباشد، در مقابل اگر برنده شدند کمتر میخورند و همگی میخورند. این نرمال اقتصاد است ولی در جمهوری اسلامی اگر ضرر کنند مردم میبازند و اگر استفاده کنند، ناگهان کازینو و صاحب کازینو ناپدید میشوند و مردم باید در کوچه فریاد زنند، پول من کو.
پس چه کنیم؟
بهترین سرمایه گذاری در کشورهای ناپایدار ودیکتاتوری همان خرید طلا است. البته خرید زمین و سرمایه گذاری در املاک هم خوب است ولی در زمان نیاز شما نمیتوانید زمین را در پشت ماشین جا دهید و فرار کنید، اما طلا هم قابل حمل است و هم در هر کجا میشود به عنوان پول نقد از آن استفاده کرد، همچنین در تمام دنیا شناخته شده است و نیاز به تبدیل ندارد.
به همین دلیل بود که بیشتر یهودیان اروپا سرمایه خود را به طلا و جواهرات تبدیل میکردند و هنگام فرار از دست نازی ها با خود حمل میکردند.
و به همین دلیل هم هست که رژیم بازار طلا را پائین نگاه میدارد و مدام از سقوط طلا صحبت می‌کند.
طلا بهتر است یا ارز ؟
ارز همواره با بازار بورس در نوسان است و امکان پائین آمدن آن نیز بسیار زیاد است بخصوص در کشوری مانند ایران.
طلا در تمام جهان ارزش دارد، همواره در حال صعود است و حمل آن نیز آسانتر. بازار طلا البته ممکن است روزانه نوسان کند و بالا یا پائین رود ولی در نهیات شما سالانه استفاده کرده اید و در این دوره هم پشت تورم را نیز شکسته اید.
نتیجه:
آنچه باید در نظر داشت این است که بازار بورس رژیم پوشالی و برای کلاهبرداری تأسیس شده، بسیاری از شرکت های موجود برای سرمایه گذاری حتا موجودیت واقعی ندارند و سهام آنها توسط خود دولت یا آقازاده ها نوسان میکنند.
همچنین شما با سرمایه گذاری در بورس به رژیم کمک می‌کنید تا جیب شما را خالی کند و این هم دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.
