زمانی بود که کارخانه تراکتورسازی تبریز نه تنها نیاز های داخلی را با تولید مدرنترین ماشین آلات کشاورزی پاسخگو بود بلکه قادر به صادر کردن تراکتور های ساخت ایران به تمام کشور های همسایه حتا اتحاد جماهیر شوروی نیز بود.
مدیریت اشتباه، قوانین بی روییه دولتی، دستورات مقام معظم رهبری و گله آدم خورانش، رانت خواری، دزدی، زمین بازی های آقازاده ها و هزاران مشکل دیگر کشور اشغال شده ما کم کم در حال کشتن این صعنت در میهن است.
اکنون زمزمه بالا رفتن قیمت و سقوط تولیدات در رسانه ها و مجلس جدید نوید از فصل جدیدی در مبادلات کشور ما با چینیان میدهد.
در حال حاضر با نابودی حتا صعنت هنر دستی و سنتی و با ورود جنس های بنجل چینی، ایران کم کم به حالت یک مستعمره کامل چین در میاید و صنایع سنگین نیز از جمله قربانیان این چنگ اندازی هستند. هم اکنون صعنت شیلات جنوب کاملا در دست چین است و آنها با ماهیگیری بی رویه در حال کشتن محیط زیست بسیاری از گونه های دریایی بی مانند منطقه هستند در حالی که ماهیگیران جنوب از بیکاری رنج میبرند.
مشکل با چین این است که بر خلاف انگلیسی ها و روس ها، وقتی چین پنجه خود را به دور گردن یک منطقه میبرد، دیگر رهایی از آن بسیار سخت میشود و مردم میهن ما روزی باید یا مستعمره چین شوند و یا ایران را با قیمت بسیار سنگین خون آزاد کنند.
تا دیر نشده باید بکوشیم و جنگ آوریم، برون سر از این بار ننگ آوریم.
