در اصل ۱۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است: «رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط زیر باشند انتخاب گردد: ایرانیالاصل، تابع ایران، مدیر و مدبر، دارای حسن سابقه و امانت و تقوی، مومن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و مذهب رسمی کشور.»
واقعیت نشان میدهد تا کنون هیچکدام از رؤسای جمهوری اسلامی بجز «رجل» بودن و داشتن «تابعیت» ایران و اعتقاد به «مبانی» نظام و «مذهب رسمی کشور» شرایط دیگر را نداشتهاند.
در این میان، در دورههای اخیر هر بار زمزمه «ثبت نام» زنان در این انتخابات استصوابی به گوش میرسد.
توجه بفرمایید: فقط ثبت نام! نه نامزدی و سپس شرکت در رأیگیری و احتمالا گزینش شدن!
ثبتنام زنان در این «انتخابات» موضوع تازهای نیست و قبلا نیز زنانی در دورههایی در آن ثبتنام کردهاند.
برای سال ۱۴۰۰ نیز از حالا تبلیغ میشود که مانعی برای «ثبت نام» زنان در انتخابات ریاست جمهوری اسلامی وجود ندارد.
اما اصل ۱۱۵ قانون اساسی تصریح دارد که حتی برای «تدارکاتچی» شدن نیز باید از «رجال مذهبی و سیاسی» بود.
حالا، حتی اگر زنان را جزو «رجال» حساب کنیم، که البته شورای نگهبان به عنوان مرجع تفسیر قانون اساسی چنین چیزی را اعلام نکرده، هیچ «زن مذهبی و سیاسی» در ایران وجود ندارد که بتوان وی را جزو «رجال» پذیرفت مگر اینکه این «رجل مؤنث» که جایگاه «مذهبی و سیاسی» هم دارد تا کنون خود را نشان نداده باشد!
در جمهوری اسلامی تنها زمانی ممکن است یک زن اجازهی نامزدی (و نه فقط ثبت نام) در انتخابات ریاست جمهوری را بیابد که یا در اصل ۱۱۵، «نِسوان» نیز به «رِجال» اضافه شود و یا شورای نگهبان نه تنها اعلام کند که «نسِوان» را نیز جزو «رجال» میداند، بلکه شرط «مذهبی و سیاسی» را چنان تعدیل کند که زنان حاضر در ردههای حاشیهای سیاست جمهوری اسلامی را نیز در بر بگیرد!
بعد از همه اینها، اگر «رجل مؤنثِ» فرضی از صافی گذشت و از صندوق رأی هم درآمد، تازه میشود نخستین تدارکاتچی مؤنث در جمهوری اسلامی که دیهاش نصف دیهی بیضهی چپ همهی «رجال» جمهوری اسلامی است!