اشتباه می کنند هنگامی که می‌اندیشند، اگر این یکی شکست بخورد و آن یک جایگزین شود، فرشتگان از آسمان فرا می رسند و همه مشکلات حکومت اسلامی ایران را حل می‌کنند.
بی پولی از میان می‌رود و دزدی ها را می‌توانند دوباره در ابعاد گسترده از سر بگیرند و ادامه دهند و همچنین برنامه‌های موشکی و اتمی و دخالت فتنه گرانه در کشورهای منطقه را دنبال کنند.
ظاهراً حکومت ایران هنوز هیچ موضع‌گیری رسمی را درباره اینکه این برود آن یکی بیاید اعلام نکرده است.
اما از فحوای کلام همگان در رژیم ایران به خوبی احساس می‌شود که آنها در انتظار و آرزوی رفتن ترامپ هستند و می‌خواهند که بایدن بیاید و اگر بایدن بیاید آنگاه بهانه رسمی خواهند داشت که نرمش قهرمانانه شماره ۲ را اعلام کنند و به پشت میز مذاکرات با ایالات متحده بازگردند تا شاید دری گشوده شود و امکاناتی پیش آید که ایالات متحده تحریم‌ها را متوقف کرده و پول دوباره در صندوق حکومت اسلامی ایران سرازیر گردد.
درست است که بایدن با ترامپ اختلافات اساسی در مورد سیاست‌های داخلی و بین‌المللی دارد اما جو بایدن سیاستمدار بی تجربه ای نیست، او مدت ۸ سال معاون رئیس جمهوری اوباما بوده است.
معمولاً معاون، حق دخالت و تصمیم گیری در امور بین المللی را ندارد و سیاستی را که اوباما نسبت به حکومت ایران در پیش گرفت باید متعلق به خود او دانست و شاید میزان دخالت و تاثیرگذاری جو بایدن بسیار کم و ناچیز و شاید هیچ بوده است.
بایدن معاون باراک اوباما بود، فردی که قرارداد برجام را با حکومت ایران امضا کرد.
رئیس جمهوری که یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلار از سپرده های مسدود شده حکومت ایران را آزاد کرد و به رژیم ایران امکان داد که به فتنه گری ها ادامه دهد و حتی گستاخ تر شود.
بایدن این رفتار را به یاد دارد و پیامد سیاست‌های اوباما را به خوبی می داند و حتماً از آن درس عبرت گرفته است.
در طول سالیان درازی که بایدن در مقام سناتور در کنگره ایالات متحده خدمت کرد سیاست های او چندان شباهتی به رفتار اوباما نداشته است و بی شک او در دوران هشت سال معاونت اوباما از پیامد رفتار اوباما درس عبرت گرفته است.
همگان می گویند که بایدن از نظر سیاست های خود در قبال برنامه‌های اتمی رژیم ایران شیوه ای همانند کلینتون دارد.
بنابراین او در برداشتن تحریم ها عجله نخواهد کرد و حتی در بازگشت به برجام نیز شتابی نشان نخواهد داد.
وانگهی، حتی اگر جو بایدن رئیس جمهور شود و بخواهد که امتیازاتی به حکومت ایران بدهد فراموش نباید کرد که اکثریت سنا همچنان در دست جمهوری‌خواهان است و آنان چنین اجازه‌ای را به او نخواهند داد.
به فرض هم که اگر آقای بایدن رئیس جمهوری شود و بخواهد به برجام بازگردد آیا تکلیف تحریم های تسلیحاتی و تحریم‌هایی که از زمان اشغال سفارت آمریکا بر تهران برقرار گردیده و تحریم های دیگری که علیه حزب‌الله و افراد و گروه‌های وابسته به حکومت ایران برقرار شده تکلیف آنها چه خواهد شد؟
آیا حکومت ایران واقعا بر این باور است که بایدن می آید و تحریم‌ها را برمیدارد و اقتصاد حکومت دوباره رونق می‌گیرد و سیل دلارهای نفتی دوباره به سوی صندوق مالی حکومت ایران سرازیر خواهد شد؟
آیا بایدن واقعاً امکاناتی به وجود خواهد آورد که برنامه‌های اتمی و موشکی حکومت ایران همچنان ادامه یابد؟
آنها به سیاست پرزیدنت ترامپ در دوران گفتگو با سران کره شمالی بنگرند، ترامپ گفته بود تا هنگامی که توافق نهایی به دست بیاید و تا هنگامی که حکومت کره شمالی واقعاً برنامه های اتمی و موشکی خود را متوقف نسازد هیچ یک از تحریم‌های ایالات متحده برداشته نخواهد شد و برداشته نشد.
آیا حکومت ایران انتظار دارد که اگر جو بایدن رهبری سیاست را به دست بگیرد بلافاصله تحریم‌ها را باطل کند؟
بلافاصله با حکومت ایران کنار خواهد آمد؟
و باز باید پرسید که تکلیف برنامه های موشکی حکومت ایران چه خواهد شد؟ اگر بایدن رئیس جمهور شود می‌تواند ادامه های برنامه های موشکی حکومت ایران را نادیده بگیرد؟
در این مورد حتی اروپاییان نیز توصیه نمی‌کنند که سکوتی برقرار گردد آنها هم نگران این برنامه‌های رژیم ایران هستند.
آنها هم با برنامه‌های موشکی حکومت ایران به شدت مخالف هستند و از آن ابراز نگرانی می‌کنند.
برخی از تحلیلگران بر این باورند که خود حکومت ایران نیز مایل به از سرگیری گفتگوها با ایالات متحده نخواهد شد.
زیرا می‌داند که هرگونه گفتگو با ایالات متحده و دولت جدید واشنگتن مستلزم گذشت های بسیار است و حکومت ایران باید از بسیاری از رفتارهای خود دست بردارد.
آیا سپاه پاسداران که هدفش از ادامه دادن به بحران و جلوگیری از فرو کشیدن از تنش است چنین اجازه ای را به علی خامنه ای خواهد داد؟
آیا سپاه پاسداران حاضر خواهد شد که موجودیت خود را به خطر اندازد و از بودجه های کلان صرف نظر کرده و از برنامه خود برای تسلط گام به گام بر کشور ایران و همه امور نظامی و غیرنظامی آن دست بردارد؟
در این هیچ تردیدی وجود ندارد که علی خامنه‌ای و سیاست‌هایش اسیر دست سپاه پاسداران است.
گذشت دورانی که سپاه به علی خامنه‌ای نیاز داشت.
این بار خامنه‌ای است که برای ادامه قدرت خود به سپاه نیاز دارد و به آن امکان می‌دهد که همچنان یکه تاز میدان سیاسی- نظامی و اقتصادی حکومت ایران باشد.
ارزیابی ها در ایالات متحده بر این است که بایدن اهل همکاری، تفاهم، دوستی و سازش است ولی این به مفهوم آن نیست که او منافع بین‌المللی ایالات متحده را نادیده بگیرد و یا از آنها گذشت کند.
آیا اگر حکومت ایران به دور میز مذاکرات بازگردد حاضر خواهد شد دوباره برنامه‌های اتمی خود را این بار برای مدتی نامعلوم منحل و متوقف کند؟
آیا رژیم ایران حاضر خواهد شد از ۲۰ میلیارد دلار پولی که در راه اتمی شدن صرف کرده صرف نظر کند؟
آیا رژیم ایران حاضر خواهد شد مبالغ هنگفتی را که در راه موشکی شدن و ساخت انواع بالستیک و غیر بالستیک و کوچک و بزرگ و دوربرد و کوتاه برد هزینه کرده صرفنظر کند؟
آیا رژیم ایران حاضر خواهد شد از سرکوب مردم دست بردارد؟
این تصور که حکومت ایران اگر نرمش معینی نشان دهد رئیس جمهوری آینده ایالات متحده فوراً تحریم ها را باطل خواهد کرد تصور باطلی است.
به رفتار پرزیدنت ترامپ نسبت به کره شمالی بنگرید.
رهبر دیکتاتور حکومت کره شمالی خواست به ترفند است بزند و رئیس جمهوری ایالات متحده را فریب دهد و ظاهراً حاضر شد نرمش نشان دهد.
اما چون این نرمش در عمل به اثبات نرسید هیچ یک از تحریم‌های آمریکا نیز منحل نشد.
امروز در ایالات متحده بحث و جدل بر این است که بالاخره چه کسی بیشترین آرا را به دست آورده در واقع بیشترین الکترال ها را به خود اختصاص داده و باید رئیس جمهوری شود.
شمارش آرا بی‌تردید امشب، فردا، پس فردا و یا چند روز دیگر به پایان خواهد رسید.
اختلاف نظرها بین حوزه‌های مختلف رای گیری و شیوه شمارش آرا و تعداد آرای تقلبی نیز بالاخره به پایان خواهد رسید و معلوم خواهد شد که آیا پرزیدنت ترامپ در قدرت باقی می‌ماند و یا این کرسی را به جو بایدن می‌سپارد.
بایدن اگر به قدرت برسد دست کم سه ماه تا ادای سوگند از جانب او فاصله داریم.
پس از آن نیز دولت جدید بایدن تا هنگامیکه اوضاع و رویدادها و قراردادها و تعهدات و مصالح کشور را مورد بازنگری قرار دهد ممکن است ما های مدید طول بکشد.
بنابراین حکومت ایران نمی‌تواند امیدوار باشد که در یک آینده نزدیک از این فشار و ناراحتی و بحران و تنش و بی پولی نجات خواهد یافت.
همچنین همانگونه که گفتیم سنای ایالات متحده با اکثریت جمهوری‌خواه اجازه نخواهد داد که همه چیز کاملاً دگرگون شود.
جو بایدن اگر به ریاست جمهوری برسد بی تردید خواهد کوشید شکافی را که بین ایالات متحده و کشورهای غرب اروپا ایجاد گردیده برطرف کند و روابط همکاری به هم نزدیک شود و این امر باعث خواهد شد که حکومت اسلامی ایران و کشورهای غرب اروپا را نیز از دست بدهد و آنگاه ایالات متحده است که در راس سیاست‌های گذاری های دنیای غرب قرار خواهد گرفت.
نکته دیگر که جای خوش‌بینی بسیار برای حکومت ایران باقی نمی‌گذارد مسائل داخلی کشور است.
به فرض آنکه دولت جدیدی در ایالات متحده به روی کار بیاید و سیاست تازه‌ای در قبال حکومت ایران در پیش بگیرد آیا مشکلات داخلی کشور حل خواهد شد؟
آیا دزدی ها به پایان خواهد رسید و سوء مدیریت از میان خواهد رفت؟
حکومت ایران با مشکلات اساسی و بسیار عمیقی روبرو است که تحریم‌های آمریکایی فقط یک بخش از آن است و دو بخش مهم دیگر به خود عملکرد حکومت ایران بستگی دارد.
حکومتی که تقریباً از هم پاشیده است و هیچ یک از رهبران آن از خامنه ای و قالیباف و حسین سلامی تا دیگر فرماندهان جز و سران و وزیران دولت روحانی و دیگران آن تخصص و کارآمدی و تجربه را ندارند و ثابت کردند که ندارند.
تا بتوانند کشور ایران را از مرداب و باتلاق ای که در آن گرفتار آمدند رهایی دهند.
گفتیم که اگر تحریم‌های اقتصادی آمریکایی برداشته شود مدت زمانی بسیار طول خواهد کشید و آیا تا آن هنگام حکومت ایران خواهد توانست دوام بیاورد؟
مشکل بزرگ دیگر رژیم آن است که هر روز که می گذرد بر شمار مخالفان و ناراضیان در میان اقشار ملت ایران افزوده می‌شود.
آیا اگر بایدن قدرت را در آمریکا به دست گیرد در برابر کشتار ایرانیان توسط رژیم ساکت خواهد نشست؟
آیا چشمان خود را خواهد بست و خواهد گذاشت که خامنه ای و سپاه پاسداران همچنان به کشتار ملت ایران ادامه دهند؟
با توجه به همه این اگر ها و اماها است که شماری از تحلیلگران بر این باورند که اصولاً حکومت ایران به بازگشت به پشت میز مذاکرات با ایالات متحده تن در نخواهد داد.
خامنه‌ای گفته بود مگر ما دیوانه هستیم به راهی برویم که مستلزم گذشت ها و اعطای امتیازات بسیار باشد.
و بی‌تردید بایدن هر اندازه هم که ملایم و اهل منطق و خواهان رسیدن به توافق و همکاری و سازش است حداقل هایی وجود دارد که او هرگز از آنها نخواهد گذشت.
شادی شمار زیادی از سران حکومت ایران و سیاستمداران آن از اینکه ممکن است ترامپ شکست بخورد و بایدن جایگزین او شود بسیار زودهنگام است و پرسش آن است که تا هنگامی که سیاست‌های آمریکایی مشخص گردد آیا رژیم ایران خواهد توانست از نظر اقتصادی و اجتماعی دوام آورد؟
از آبان سال گذشته درست یک سال می‌گذرد.
اما بسیاری از سران حکومت آشکارا ابراز نگرانی می‌کنند که ممکن است آبان های خونین تری در راه باشد و این را علی خامنه‌ای، محمدباقر قالیباف، حسین سلامی و دیگران به خوبی می‌دانند.
اورشلیم – هفدهم آبان ۱۳۹۹ خورشیدی،هفتم نوامبر ۲۰۲۰ میلادی
