این کنشگران سیاسی و مدنی ایرانی درنامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد درباره توافق ۲۵ ساله ایران و چین نوشته اند: باوجود این‌که تفاهم‌نامه ایران و چین تبعات زیادی برای ایرانیان خواهد داشت، اما حکومت ایران به دور از شفافیت عمل کرده و خواسته‌های مشروع ایرانیان را نادیده می‌گیرد. در این نامه آمده است که توافق کلی افشا شده، فهرست بلند بالایی از تعهدات مالی، حقوقی، فنی و امنیتی را شامل می‌شود.
این فعالان سیاسی و مدنی در ادامه افزوده‌اند ایران در صورت تاخیر در بازپرداخت دیون مربوط به پروژه‌های این تفاهم‌نامه در معرض خطرِ از دست دادن زیربناهای حیاتی یا بخشی از سرزمین خود قرار می‌گیرد.
این افراد تاکید کرده‌اند: رژیم ایران باید توافق مورد نظر را از طریق یک رفراندوم ملی به رای بگذارد.
پیشتر نیز یک کارشناس امور امنیتی در اسرائیل گفته بود که قرارداد ۲۵ ساله چین با رژیم ایران، آن سرزمین را به مستعمره چین مبدل می سازد و از نظر امنیت منطقه خاورمیانه و حتی اسرائیل بازتاب ویرانگری ممکن است داشته باشد.
رون بن ییشای، تحلیلگر امور نظامی و امنیتی که بیش از پنجاه سال است رویدادهای ایران و منطقه را دنبال می کند گفته بود که در چارچوب این توافق، و با این استدلال که چین باید از سرمایه گذاری های خود در منطقه حفاظت کند، احتمال بسیار می رود که رژیم ایران پایگاه هایی را در اختیار ارتش چین قرار دهد و همکاری های گسترده ای نیز در زمینه نظامی بین دو کشور نیز جریان یابد.
گرچه چین، در مقایسه با ایالات متحده، اسرائیل و کشورهای غرب اروپا، دارای تکنولوژی نه چندان پیشرفته ای می باشد، ولی در مقایسه با حکومت ایران، تکنولوژی بسیار پیشرفته تری دارد که اگر در اختیار سپاه پاسداران قرار دهد، قدرت نظامی رژیم ایران را به شدت بالا می برد و بر توان تهاجمی آن می افزاید.
همکاری های اطلاعاتی چین با رژیم ایران نیز ممکن است برای کشورهای منطقه، و از جمله اسرائیل بسیار خطرناک باشد.
تحلیلگر رادیو پیام اسرائیل نیز در این باره گفته است که چین از سال ها پیش برنامه گسترده و دقیقی برای مسلط شدن بر معادن مواد خام در بسیاری کشورها به اجرا گذاشته است. سرمایه گذاران چینی امتیاز استخراج معادن مواد اولیه در ده ها کشور را خریداری کرده اند تا مطمئن باشند که مواد مورد نیاز کارخانه های تولید چین همچنان به سوی آن کشور روان خواهد بود.
همچنین، دولت پکن می کوشد بازارهای مصرفی کشورهای عقب مانده و یا در حال توسعه خارجی را در انحصار خود بگیرد و امضای قرارداد با ایران نیز حلقه ای از این زنجیره است.
