کارگران در واحدهای تولیدی در شیفت‌های طولانی به کار گمارده می‌شوند. در کارگاه‌ها و کارخانه‌‌ها از امکانات لازم برای جلوگیری از شیوع کرونا هم خبری نیست.
دولت روحانی به بهانه همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، ۱۰ میلیارد دلار بودجه به کسب و کارها و واحدهای تولیدی اختصاص داده است. مبنا هم بر این است که در شرایط قرنطینه فعالیت واحدهای تولیدی متوقف شده است. اما در عمل نه تنها چنین نیست بلکه کارگران در شیفت‌های طولانی به کار گمارده می‌شوند. سلامت آن‌ها در خطر است.
دوشنبه ۱۸ فروردین رئیس کانون انجمن‌های صنفی مسئولان کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار کشور در مصاحبه با خبرگزاری کار ایران (ایلنا) درباره سلامت نیروی کار و رعایت ضوابط بهداشتی در محیط‌های کاری گفت:
«دو دسته خطوط تولید وجود دارند. در برخی خطوط تراکم جمعیت کم است و کارها به صورت اپراتوری صورت می‌گیرد که مشکلات کمتر است، اما در برخی دیگر از خطوط تولید ما با تراکم نیروی انسانی مواجه هستیم که عملا امکان رعایت ضوابط بهداشتی برای جلوگیری از کرونا امکان‌پذیر نیست. در این محیط‌های کاری سلامت کارگران به خطر می‌افتد».
اشرف منصوری در ادامه این مصاحبه به واقعیت نه چندان پنهانی اشاره کرد:
«واقعیت این است که مشکلات معیشتی باعث می‌شود کارگران به‌رغم وجود خطر سر کار بروند. این گفته را این روز‌ها زیاد می‌شنویم که اگر از کرونا نمیریم از گرسنگی می‌میریم. همین مساله باعث می‌شود کارگران خطر کنند و سر کار بروند.»
اشرف منصوری همچنبن اعلام کرد تجهیزات لازم برای مقابله با کرونا به قدر کافی در اختیار کارگران نیست:
«برای مثال در برخی مشاغل افراد به دلیل گرما یا دلایل دیگر هر یک یا دو ساعت باید ماسک عوض کنند، حال آنکه به تعداد کافی ماسک در اختیار کارگران نیست.»
در شرایط همه‌گیری کروناُ حقوق کارگران نه تنها افزایش نیافته بلکه دولت و کارفرمایان دست در دست هم طرح انجماد دستمزدهای کارگران در سال ۹۹ را هم مطرح کرده‌اند.
