مستبدان و کوته فکران همواره دچار پارانویا میشوند، این یکی از عوارض افرادیست که جز جلوی دماغ خود را نمی بینند.
پس از انقلاب کومونیستی ماو کشور چین در یک رکود بیسابقه فرو رفت، که البته این هم از عوارض سیستم کومونیست است. ماو هر کس که سود داشت و روش کار ها را بلد بود به جوخه آتش سپرد و چین را به اعماق بیچارگی و بیسودی فرو برد. پس از او این سیستم کماکان ادامه داشت تا پس از بازدید نیکسون و سپس کارتر درهای چین کم کم به سمت غرب باز شدند.
با سرمایه انسانی وسیع که هم اکنون نزدیک به یک چهارم جمعیت کل زمین است، چین برنامه اقتصادی خود را بر روی این سرمایه بنا نمود. دسمت مزد ارزان، زندگی برده وار و کنترل کامل مردم یک امر عادی بر مردم چین است.
با ارائه نیروی انسانی ارزان توجه شرکت های جهانی به این کشور جلب شد و مردم جهان که استفاده کنندگان اجناس آن ها هستند با رضایت از محصولات ارزان بهره بردند. همان تلفن همراه آپل که محبوب جوانان جهان است به جان هزاران برده چینی تمام شده.
شرکت های بزرگ آمریکا مانند گوگل و فیسبوک نیز ابزار لازم را در اختیار دولت چین قرار دادند تا مردم خود را به راحتی زیر کنترل گیرند.
البته مانند همه دیکتاتوری ها حکومت به اینجا راضی نیست و همواره نیاز به گسترش قدرت دارد وگرنه در یک سیاه چال گیر می‌کند و کم کم از داخل میپوسد.
پس چین آغاز به گسترش نظامی خود کرد تا از نظر دخالت خارجی نیز مصون باشد.
چین به بسیاری از مناطق دریأی چین و اقیانوس هند نظر دارد و جزایری مانند تایوان را از آن خود میداند ولی تا کنون قادر به دست اندازی نظامی به آنها نیست چون قدرت های بزرگ جهان در مقابل چین ایستادگی میکنند.
زمانی که چین آنقدر قدرتمند شود که مخالفت با آن برای غرب گران تمام شود، این حملات آغاز میگردد و کم کم چین کشور های کوچک حومه خود را خواهد خورد.
هم اکنون چین با ارسال متخصصان و دانش جویان به کشور های غربی به سرعت تکنولوژی نوین را دزدیده و در زمینه های سیاسی جاسوسی میکنند.
جاشوا فیلیپ روزنامه نگار و خبرنگار تحقیقاتی بر این باور است که این گسترش و گستاخی به زودی نتیجه منفی برای چین خواهد داشت و به زودی این کشور با مشکلات بزرگ اقتصادی و مردمی رو به رو خواهد شد.
به گفته وی روزانه روزنامه نگاران، محققین و سیستمداران چین مدارک محرمانه را به غرب ارسال میکنند تا خارجیان از مشکلات داخلی چین آگاه شوند و این مدارک حاکی از آن است که زندگی در چین کم کم طاقت فرسا و امکان ناپذیر شده.
جامعه چین نیز با دسترسی به اینترنت کم کم از شکل سنتی و پیر طلب به یک جامعه مدرن و جوان گرا تبدیل میشود و مردم چین زیر زنجیر دولت کومونیستی سر به طغیان خواهد زد.
تا پیش از روی کار آمدن رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ، سیاست مداران جهان چشم های خود را بر روی این نقض حقوق بشر میبستند و با وارد کردن اجناس بنجل چینی مردم خود را نیز خوشحال نگاه میداشتند، ولی با آمدن ترامپ و تصویب روزمره قوانین جدی، کم کم در های صادرات چین به غرب بسته شد و سرعت گسترش نظامی افزون گرفت.
به گفته وی آخرین کاهی که پشت این شتر را میشکند شاید همین ویروس کورونا باشد که توجه سیاست مداران جهان را به چین جلب کرد و جهان گرایان را برای دفاع از چین دست بسته گذاشت.
او میگوید که حتا ایران نیز با وجود تمام وابستگی به چین کم کم آغاز به پرسش این سیاست کرده و می‌خواهد بداند چرا چین آنها را از این فاجعه آگاه نکرد.
در چین نیز زمزمه مخالفت با سیاست های سیاه چین آغاز شده و یا حزب کومونیست میبایست تغییر روش دهد و یا از کار کناره گیری کند.
نظر او این است که این مورد تا یک سال آینده باید به اوج خود برسد و آن زمان شاهد یک تغییر اساسی در روش کار چین خواهیم بود.
البته باید توجه داشت که هنوز سیاستمداران دمکرات و چپ گرای غربی دست از دفاع از چین بر نمیدارند و باید کم کم به اشتباه خود اقرار کنند.
تا بحال دولت چین با نفوذ بیش از حد در غرب موفق به دزدی تکنولوژی و صنایع نوین بوده و حتا مخالفان خود در غرب را از بین میبرده، برای مثال قتل عام یک خانواده چینی ساکن در تکزاس آمریکا که به دلیل مخالفت با چین مادر، پدر و ۲ فرزند آنها شبانه سر بریده شدند.
این موارد با همکاری مدیران دوران دمکرات ها سرپوشی شد و هرگز مورد بازرسی قرار نگرفت.
دیگر موارد قتل های فجیع توسط عوامل چینی در آمریکا و دیگر نقاط جهان نیز حاکی از چش پوشی سیاست مداران غربی از جنایات چین در داخل و خارج از کشور خود هستند.
این دقیقا مانند آدم کشی های رژیم اسلامی در خارج است با یک فرق که خارجیان به برخی از این قطع ها اعتراف کردند و انگشت اتهام را به سمت ایران گرفتند ولی نه همه این قتل ها و بیشتر جنایات رژیم که توسط افراد مامور از طرف رژیم صورت گرفت به گروه های تروریست عربی نسبت گرفت در صورتی که پشت این گروه ها رژیم اسلامی بود.
پرسش اینجاست که با اینهمه دروغ و جنایت چه چیزی نسیب چین میشود، برخی پاسخ میدهند که جمعیت چین زیاد بود میخواهند جمعیت جهان را کم کنند و با نزدیک به ۲ بیللین جمعیت، مرگ چند ده یا صد هزار نفر چندان فرقی نمی کند.
شاید باید جواب را در اقتصاد رو به فروپاشی چین پیدا کرد. با روی کار آمدن ترامپ و قوانین جدید آمریکا چین بازار فروش اجناس خود را رو به نابودی میدید و اقتصاد غرب و بخصوص آمریکا در حال پیشرفت سریع، چین در های دزدی تکنولوژی را نیز کم کم بسته میدید و برای خرج در ارتش خود و راضی نگاه داشتن میلیون ها سرباز درآمد در حال نابودی بود.
مانند همه دیکتاتوری ها آنها تصور کردند که با این کار اقتصاد غرب را به زانو خواهند زد و غرب مجبور به خرید از آنها خواهد بود.
این خیال خام همه مستبدین است برای مثال باید پرسید که هدف رژیم از زدن هواپیمای اکرأینی چه بود و سپس هدف پنهانکاری آن چه نسیب رژیم کرد, جز بی آبروی و نکوهش جهان.
هیچ چیز پنهان نمی ماند.حتا اگر دمکرات ها بر سر کار بودند دیر یا زود عامل این فاجعه آشکار میشد و جهان میفهمید که دولت چین چه جنایاتی مرتکب میشود.
هم اکنون چین بر سر یک دو راهی است، یا اقرار به گناه خویش کند و از مردم جهان پوزش طلب کند و یا خیره سرانه به جنایت های خود ادامه دهد که در این صورت جهان آزاد به رهبری ترامپ پروانه این کار را نخواهد داد.
