کشور هایی که به تکنولوژی ماهواره و فضا پیمایی دست یافته ا‌ند مسئولیت بزرگی دارند تا همواره مراقب مدار ماهواره های خود بوده و زمانی که عمر آن به پایان رسید یا آن را در فضا نابود کرده یا در اقیانوسی غرق کنند.
اما این نه برای چینی ها. طبق معمول اجناس ساخت چین بدون کنترل در جهان پخش میشوند و این کشور به کسی پاسخگو نیست.
در سال ۱۹۹۱ سفینه فضا یی سایوز اتحاد جماهیر شوروی بدون کنترل از مدار خارج در آسمان بالای آرژانتین متلاشی شد و به دریا سقوط کرد.
در سال ۲۰۰۱ نیز ایستگاه فضایی میر در دریائ فیجی سقوط کرد.
در سال ۱۹۷۹ ایستگاه فضایی اسکای لب بر روی یک شهر کوچک در استرالیا سقوط کرد و صدمات کوچک به حومه شهرک وارد کرد ولی در هیچ کدام از این اتفاقات جان کسی گرفته نشد.
در ۵ ماه مه امسال چین راکت عظیمی را به فضا پرتاب کرد که از کنترل خارج شده و در تاریخ ۱۱ ماه مه به زمین سقوط کرد. برخی قطعات این ماهواره در اقیانوس آتلانتیک غرق شدند و بسیاری از قطعات کوچک تر بر روی آسمان شهر های زمین پرواز کشیدند.
این موشک که به نام لانگ مارچ ۵ ب خوانده میشود با موفقیت به فضا پرتاب شد ولی یکی از مرحله های پرتاب آن که بیش از ۲۰ تن وزن داشت از کنترل خارج شد و در منطقه بین ساحل عاج و آمریکا در اقیانوس آتلانتیک به پائین آمد.
نخست تصور آن بود که تمام این مرحله موشک در آب نشسته ولی پس از آن در شبکه های اجتماعی تصاویری از سقوط تکه های به بزرگی ۱۲ متر در ۲ دهکده در ساحل عاج پخش شد.
برخی از تکه های دیگر این موشک در اطراف نیو یورک و در بیابان های نئوزیلند به زمین سقوط کردند.
اگر این تکه ها بر روی مناطق پر جمعیت مانند نیویورک به زمین میخوردند تعداد کشته شدگان شاید به هزاران نفر میرسید.
این هم تحفه جدید از کشور چین.
