آشنایان امور در تهران به بررسی این احتمال پرداخته اند که در داخل حکومت لایه هایی ایجاد شده که برخی مسئولان به علت مخالفت با رفتارهای رژیم، عملا به یک رشته خرابکاری می پردازند تا سقوط رژیم را شتاب بخشند.
سران حکومت در سال های اخیر، بارهای از آن چه که “رخنه یابی عناصر نفوذی” در دستگاه های حساس حکومتی می نامند سخن گفته اند که می تواند اشاره ای به این موضوع باشد.
چنین احتمالی که مخالفانِ پنهانِ رژیم، با استفاده از موقعیتی که در داخل حکومت به دست آورده اند، عمدا به اقداماتی می پردازند که حکومت را در تنگنای بیشتری قرار دهد، آخرین بار در سخنانی مطرح گردیده که به محمد جواد ظریف نسبت داده شده و در آن گفته اند که ممکن است شلیک موشک به سوی هواپیمای اوکراینی کار یک جناح سپاه پاسداران و یا عواملی شبیه او بوده که حکومت نمی تواند آن را افشا کند.
پیش از ظریف نیز، آخوند محمود علوی وزیر اطلاعات نیز در دفاع از وزارتخانه خود که به اهمال در حفظ جان محسن فخری زاده متهم شده بود، این احتمال را مطرح ساخت که عناصری در داخل سپاه پاسداران، عمدا و با تبحر بسیار، زمینه را برای ترور این فرد آماده ساخته اند.
در مورد شیوه ترور فخری زاده، روایت های متعددی انتشار یافته که هنوز درستی هیچ یک قطعی نشده است. ولی بی تردید، اجرای یک چنین نقشه پیچیده ای، حتی اگر باور کنیم که به دست یک کشور خارجی انجام گرفته، بدون شراکت عناصری در داخل کشور امکان پذیر نبوده است.
تحلیلگران میگویند که سوء قصد کنندگان دقیقا از مسیر عبور فخری زاده و ساعت حرکت او آگاهی داشته اند و احتمال زیاد می رود که او تنها، و بدون محافظ بوده که سوء قصد را آسانتر ساخته و این گونه اطلاعات را فقط عناصری در داخل سپاه می توانسته اند در اختیار سرویس های جاسوسی خارجی قرار دهند.
انتقال حدود یکصد هزار سند اتمی ایران از انباری در شورآباد تهران به اسرائیل نیز، بدون همکاری عناصر داخلی امکان پذیر نبوده است و احتمال زیاد می رود که این عناصر، از میان مقامات ارشد اتمی و یا حفاظت اطلاعاتی سپاه پاسداران بوده اند.
نمونه دیگری که احتمال حضور “عناصر نفوذی” در ردۀ بالای حکومتی در ایران را تقویت می کند، رشته انفجارها، آتش سوزی ها و خرابکاری های دیگری بوده که در سال گذشته، مرتبا در نقاط مختلف ایران رخ می داد و تقریبا هر هفته، در یک نقطه دیگر کشور به وقوع می پیوست و در این رابطه نیز هنوز هیچکس بازداشت نشده و در همه موارد، رژیم ادعا کرده است که حوادث جنبنه طبیعی داشته و سوء نیتی در کار نبوده است.
ارزیابی می شود که این قشرهای مخالف رژیم که در داخل نهادهای حکومتی وجود دارند، بر این باورند که خیزش مردمی و حتی مبارزه مسلحانه نخواهد توانست موجب برافتادن رژیم شود و از این رو با عملیاتی چون انفجار پایگاه موشکی سپاه و کشته شدن سرپرست برنامه های موشکی رژیم و موارد دیگری که از آن ها نام برده شد، همگی در زمره عملیات شبکه هایی است که در داخل رژیم به وجود آمده و حکومت، آن را “عوامل نفوذی” نام نهاده است.
